Stichtingen en verenigingen zijn beiden rechtspersonen. Dat houdt onder meer in dat, bij (financiële) problemen, de stichting of vereniging in kwestie aansprakelijk kan worden gehouden. Niet de bestuurder(s) hier achter.
Dat verandert mogelijk wanneer er sprake is van wanbeleid. Bestuurlijk falen kan verregaande juridische en financiële gevolgen hebben. Maar wat is wanbeleid precies?
Wanneer is er sprake van wanbeleid?
Wanbeleid houdt in dat een bestuurder van een stichting of vereniging onverantwoord of nalatig heeft gehandeld. Dat is bijvoorbeeld het geval wanneer er onnodige financiële risico’s zijn genomen of er specifieke regels zijn genegeerd.
Voorbeeld: heeft een bestuurder te grote uitgaven gedaan en kan hij of zij deze niet verantwoorden door middel van bijvoorbeeld een jaarverslag? Dan kan het zo zijn dat de bestuurder in kwestie verantwoordelijk wordt gehouden. Eventuele schulden worden dan niet bij de rechtspersoon, maar bij de bestuurder neergelegd.
Andere voorbeelden van wanbeleid zijn fraude, situaties waarin de financiële administratie niet klopt of situaties waarbij een bestuurder zichzelf aantoonbaar heeft bevoordeeld.
Hoe kan wanbeleid worden voorkomen?
U ziet – er is relatief snel sprake van wanbeleid. We doelen daarmee op het gegeven dat wanbeleid ook zonder kwade intenties kan worden veroorzaakt. Voorkomen is daarmee beter dan genezen.
Wanbeleid voorkomen kan door middel van heldere afspraken, een goede interne controle en een deskundig bestuursteam. Een veelgebruikt hulpmiddel om wanbeleid te voorkomen is een audit: een regelmatige controle die ervoor moet zorgen dat fouten tijdig worden opgespoord.
Wat als er sprake is van wanbeleid?
Is er binnen een stichting sprake van wanbeleid? Dan zijn de gevolgen vaak te minimaliseren. Wanbeleid is weliswaar ernstig, maar de intentie en context spelen een grote rol in hoe het wordt beoordeeld.
Speel daarom altijd open kaart en richt u op eventuele herstelwerkzaamheden. Juridische professionals kunnen hierbij helpen.
