Op 1 juli van dit kalenderjaar introduceerde de overheid de Wet bestuur en toezicht rechtspersonen (WBTR). Een wet bedoeld om bestuursfuncties binnen stichtingen en verenigingen transparanter te maken – én een wet die er in de praktijk voor zorgt dat vrijwilligers aan de bak kunnen.
De WBTR houdt grofweg in dat alle stichtingen en verenigingen in de toekomst moeten voldoen aan zogeheten zorgvuldig bestuur. Dat betekent dat bestuursleden van zo’n stichting of vereniging voortaan moeten bewijzen dat ze zorgvuldig en naar behoren hebben gehandeld. De bedoeling daarvan is dat zaken als uitbestedingen aan bevriende aannemers of, in het ergste geval, geld in eigen zak steken tot het verleden behoren.
Problemen
Een nobel initiatief, dus. Of niet? Want in de praktijk blijkt de WBTR voor nogal wat problemen te zorgen.
Dat komt doordat er niet zoiets bestaan als één stichting of vereniging. Een overkoepelende onderwijsorganisatie kan een stichting of vereniging zijn, maar de plaatselijke korfbalvereniging natuurlijk ook. En een bestuur van zo’n vereniging bestaat doorgaans uit vrijwilligers die er ineens een heel takenpakket bij krijgen.
Werkzaamheden
Ze mogen als eerst uitzoeken wat er precies moet gebeuren om aan de nieuwe eisen te voldoen. Dat is niet gemakkelijk, want onervaren bestuurders raken al gauw verstrikt in een web van juridische termen en stappenplannen. Bijkomend probleem is dat dit kleine stichtingen of verenigingen behoorlijk wat geld kan kosten. In sommige gevallen zijn er namelijk notariële aktes nodig.
Andere, nieuwe werkzaamheden zijn onder meer het maken van notulen van vergaderingen, het opslaan van deze notulen en het eventueel inschakelen van een accountant voor een controle van de kasstromen. Kortom: een heel gepuzzel én een flink takenpakket voor vrijwilligers van kleine verenigingen.
